Van de Staak laat Gerrit Kouwenaar off-screen twee van diens gedichten voorlezen en weeft hierrond een beeldverhaal van een koppel dat zijn koffers pakt, op reis vertrekt, eens aangekomen weer zijn koffers pakt en terugkeert naar de dagelijkse routine. Johan van der Keuken schreef naar aanleiding van deze film: “Ik kan het niet uitleggen, maar in zijn sterkste momenten is Frans van de Staak voor mij de filmer die de essentie van het filmen het dichtst benadert”.