Misleiding, humor en cynisme tegen de achtergrond van het variététheater. Film met een klassiek Hitchcockiaans schuldthema en een ravissante Dietrich, wier kostuums door Dior ontworpen zijn. Distributeur Warner Bros. bracht zelf elf korte "voorafgaande coupures" aan, zoals een bebloed kleed in het begin van de film.

Officieel 'verslag' van het nazi-partijcongres in Nürnberg in 1934, gemaakt in opdracht van de Führer zelf, die in het begin als een soort Wagnerheld uit de hemel komt neergedaald om 'das Volk' te verlossen. Deze triomf van de manipulerende cinema blijft de bijbel van de filmretoriek.

Een filmploeg volgt een dief/moordenaar (een onvergetelijke Benoît Poelvoorde) tijdens zijn harteloze dagelijkse routines. Gaandeweg verliezen de filmmakers hun beroepsethiek en objectiviteit. Meer dan 30 jaar na datum is C'est arrivé près de chez vous nog steeds de Belgische cultfilm par excellence.

Ooit werd het vertonen in Brussel van deze biopic over idealiste Edith Cavell als anti-Duitse propaganda bestempeld. Toch is dit alleen maar een sobere verfilming van een consequent leven en een consequente dood.


Dawn (1928) is een film die bijna niemand nog kent. Een stille film dan nog wel. Waarom wilde je die film per se tonen?

Daniël Biltereyst : “Over de receptie van Dawn valt werkelijk een boek te schrijven. Het is een van de weinige films waarover een lijvig dossier ligt in het archief van het ministerie van Buitenlandse Zaken. Nochtans lijkt de film onschuldig. Ze vertelt het verhaal van de Britste verpleegster Edith Cavell, die tijdens WOI vanuit Brussel geallieerde soldaten het land uit smokkelde, vaak na ze eerst wekenlang clandestien verzorgd te hebben. Ze werd verraden en geëxecuteerd door de Duitse bezetter. Die feiten waren gekend, en waren hard ingezet door de geallieerde propagandadiensten om meer soldaten te rekruteren. Maar de film kwam uit op het verkeerde moment, in de jaren waarin Europa een diplomatiek evenwicht probeerde te herstellen. Over de film werd gediscussieerd op het hoogste politieke niveau, ook internationaal. Uiteindelijk werd het einde aangepast, in het voordeel van de Duitsers. In de Belgische versie weigert een van de Duitse soldaten op Cavell te schieten. En een inderhaast toegevoegde pancarte vermeldde dat ‘de oorlog slachtoffers van ons allemaal maakt’. Zo werd de film pacifistisch genoeg om de Duitse regering tevreden te houden. Dit is een mooi voorbeeld van hoe een film afhankelijk is van de tijdgeest. En van het feit dat de filmkeuringscommissie lang niet het enige instituut was dat film aan banden legde.”

Na ruim een decennium maakte de toen 63-jarige Poitier zijn comeback op het witte doek in deze thriller waarin hij als FBI-agent samen met een hem vijandige bergbewoner in het noordwesten van de VS jaagt op een moordenaar.